Joseph Goebbels
Joseph Goebbels, syn Friedricha i Marian urodził się 29 października 1897 roku w małym nadreńskim miasteczku Rheydt. Miał czworo rodzeństwa: dwójkę braci i dwie siostry. We wczesnym dzieciństwie wykryto u niego poważną chorobę szpiku, w wyniku której pojawiło się upośledzenie fizyczne przyszłego ministra propagandy. Nie pomogła poważna operacja, którą przeszedł w wieku siedmiu lat – ciało Goebbelsa nie urosło do normalnych rozmiarów a jego lewa połowa do końca życia była mniejsza niż prawa. Jakkolwiek, dzięki temu uniknął poboru do wojska podczas pierwszej wojny światowej (jedynie od czerwca do października 1917 roku pełnił służbę w sztabie lokalnej „Jednostki Pomocy Patriotycznej”).
Młodego Josepha pasjonowała literatura. Ukończywszy katolicką szkołę parafialną i gimnazjum w rodzinnym mieście otrzymał stypendium na naukę w szkole wyższej. Studiował aż na ośmiu uniwersytetach. Dorobił się naukowego stopnia doktora literatury i filozofii. Pragnął zostać sławnym pisarzem, jednak jego próby twórcze (autobiograficzne opowiadanie oraz dwa dramaty) spełzły na niczym. Załamany począł wierzyć w spisek żydów i zapałał wielkim antysemityzmem.
W 1924 roku (czy w 1922, jak później twierdził) Goebbels wstąpił do NSDAP. Jakkolwiek, w kwestiach narodowo-socjalistycznych bardziej był socjalistą, niż narodowcem; trzymał się lewicowej frakcji Georga Strassera, odchodzącej od ideologii hitlerowskiej. Po pewnym czasie popadać począł w skrajności, posunął się nawet do stwierdzenia, iż „lepiej dopełnić naszych dni w bolszewizmie, niż pod jarzmem kapitału”. Skończyło się na jawnym sprzeciwie przeciw Hitlerowi: „Żądam, aby drobnomieszczanin Adolf Hitler został wydalony z partii!”. Opór ten zakończył się dyscyplinarnym wywołaniem Goebbelsa na monachijski „dywanik”. Tam odbył długą rozmowę z Hitlerem, która stała się punktem zwrotnym w życiu przyszłego ministra. Skapitulował on, oczarowany przez przywódcę partii. „Hitler mówił przez trzy godziny… Tak jasno, tak błyskotliwie… Kocham go…”, wspominał tę konwersację. Od tego czasu Goebbels był fanatycznym nazistą spełniającym każdą wolę swego wodza. Zerwał publicznie ze Strasserem i stał się bliskim współpracownikiem Hitlera. Już w 1926 roku objął urząd szefa berlińskiego okręgu NSDAP a dwa lata później otrzymał funkcję szefa propagandy partii.
W 1931 roku ożenil się z rozwódką Magdą Quandt i objął opiekę nad swym pasierbem Haraldem (pracującym później w Luftwaffe jedynym dzieckiem Magdy, które przeżyło wojnę). Goebbels w życiu prywatnym był istnym rozpustnikiem i bawidamkiem. Uwielbiał organizować libacje, często miał romanse (w 1938 po głośnym incydencie z aktorką Lidą Baarovą opuściła go żona; powróciła jednak do męża za namowami Hitlera).
Hitler swój sukces z roku 1933 zawdzięczał właśnie Goebbelsowi. W nagrodę za jego trud ofiarował mu urząd ministra propagandy i informacji w nowym rządzie, na którym to stanowisku Joseph Goebbels co chwila ukazywał swój olbrzymi talent. Całkowicie kontrolował wszelkie media, inteligentnie dobierał informacje do uszu narodu niemieckiego. W genialny sposób manipulował społeczeństwem, wpajając mu „słuszną ideologię” i sprawiając, że nawet w chwilach najgorszych porażek wierzyli oni w zwycięstwo (słynna mowa z 18 lutego 1943 roku, która to, wygłoszona po stalingradzkiej klęsce, na nowo rozbudziła serca jego rodaków). Nieobce mu były sztuczne wiece, półprawdy, reżyserowane bunty, prowokacje, czy kłamstwa. Był świetnym mówcą, potrafiącym przekonać każdego człowieka. Znane są jego cytaty „Kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą”, czy „Im większe kłamstwo, tym ludzie łatwiej w nie uwierzą”.
Hitler, widząc skuteczność działań Goebbelsa postanowił w 1943 roku mianować go na stanowisko pełnomocnika Rzeszy ds. totalnej mobilizacji.
Goebbels wiele zdziałał dla III Rzeszy i Hitlera. W nagrodę, Fuehrer w swym testamencie ogłoszonym 30 IV 1945 mianował go kanclerzem Niemiec po swej śmierci. Niedługo Goebbels jednak pełnił ten urząd. Już dzień później postanowił pójść w ślady swego przywódcy. Razem z żoną uśpił morfiną i zabił cyjankiem potasu szóstkę swoich dzieci, po czym wydał rozkaz rozstrzelania siebie i swej żony.
Za oficjalną datę śmierci Goebbelsa przyjmuje się więc dzień 1V 1945 roku. Jakkolwiek, podobno przed samą śmiercią prowadził tajne rokowania z sowietami mające na celu ustalenie szczegółów potajemnego opuszczenia Berlina wraz z rodziną. Czyżby kolejna nierozwikłana tajemnica ostatnich dni III Rzeszy?