Ballada

Ballada to gatunek literacki, na który składają się pieśni o charakterze zarówno epickim, jak i lirycznym, opowiadające o niecodziennych wydarzeniach: legendarnych lub historycznych. Zwykle ballady są nasycone nastrojem tajemniczości, grozy, zagadkowości. Równocześnie posługują się pewnym stałym zasobem konwencjonalnych ujęć i środków, np. paralelizmami składniowymi, refrenami. Jest to gatunek synkretyczny (czyli mieszany) obejmujący pieśni epicko-liryczne, mający nawet elementy dramatyczne (np. dialogi).

Ballady artystyczne najczęściej stanowią naśladownictwa ballad ludowych, które już na przełomie XVIII i XIX wieku uznano za zasadniczy typ folkloru literackiego i jeden z prawzorów twórczości poetyckiej. Tak ballady ludowe postrzegali Goethe (sławny Król olch), Herder, bracia Grimm. Ballady artystyczne stały się ważkim gatunkiem poezji romantycznej, pisywali je poeci najwyższej miary: Burns, Coleridge, Heine, Puszkin, Lermontow. Obecnie konwencje ballady są żywe przede wszystkim w twórczości estradowej, podejmuje się próby uwspółcześnienia tzw. ballad podwórzowych, wywodzących się z kręgu folkloru miejskiego.