Nazwisko: Ricoeur
Imię/Imiona: Paul
Znany też jako:
Urodzony: 27 luty 1913 (Valence, Francja)
Zmarł: 20 maj 2005 (Paryż, Francja)
Kategoria: Nauka / Religia.
Ricoeur Paul – ur. 27 II 1913, Valence, franc. filozof francuski; prof. m.in. uniw. w Paryżu i w Chicago, działacz synodu francuskiego Kościoła ewang.-reformowanego oraz Federacji Kościołów Protest. we Francji.
Wychodząc od fenomenologii E. Husserla i filozofii egzystencji G. Marcela i K. Jaspersa, Ricoeur uprawia hermeneutykę odrzucającą konstrukcję systemową, korzysta natomiast z dorobku fenomenologii religii, lingwistyki, psychoanalizy i egzegezy biblijnej. Dzieło Ricoeura układa się w 3 cykle prac: skupionych wokół interpretacji dziedziny woli ludzkiej (wolność, konieczność, wina, zło), wokół „konfliktu interpretacji” (demistyfikacja proponowana przez K. Marksa, F. Nietzschego i S. Freuda w opozycji do fenomenologii sacrum) i wokół teorii „żywej metafory” (ontologiczne ugruntowanie języka). Hermeneutyka Ricoeura zmierza do zbadania uniwersalnej struktury semantycznej symbolu w dziedzinach, w których najczęściej się on pojawia: w języku pragnień, w symbolice zła i w wytworach wyobraźni poet.; Histoire et verite (1955), Philosophie de la volonte (t. 1 3 1950 60), Symbolika zła (1960, wyd. pol. 1986), Le conflit des interpretations (1969), La metaphore vive (1975), Essays on Biblical Interpretations (1980), Temps et recit (t. 1 2 1983); pol. wybory pism: Egzystencja i hermeneutyka (1975), Język, tekst, interpretacja (1989), Podług nadziei. Odczyty, szkice, studia (1991).
Ricoeur – zdeklarowany pacyfista i przeciwnik totalitaryzmu – został zmobilizowany w 1939 i spędził cztery lata w Niemczech w obozie jenieckim. Po wojnie został profesorem – najpierw Sorbony, następnie uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem, skąd wyszła rewolta studencka w maju 1968. W 1970 podał się do dymisji. O Ricoeura-wykładowcę zabiegało wiele uczelni europejskich i amerykańskich. Wykładał na uniwersytetach w Chicago i Yale, w Montrealu, w Louvain i Genewie.