Armia Czerwona
W połowie lat 30. XX stulecia, Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona (RKKA) jak ocenił to polski generał Stachiewicz, „wybija się na największą potęgę militarną Europy”. Tak było w istocie. W czasie, kiedy wypowiadał on te słowa, Armia Czerwona była najsilniejsza liczebnie i najlepiej wyposażona w sprzęt techniczny na całym świecie. Zatrważająca liczba 170 dywizji wspartych przez przeszło 20 000 czołgów i 15 000 samolotów wystarczająca była, aby zniechęcić kogokolwiek do wojny ze Związkiem Sowieckim.
Jakkolwiek, wbrew pozorom, Armia Czerwona nie stanowiła zbyt groźnego przeciwnika w walce. Pomimo zapierających dech w piersiach liczb, nie odzwierciedlały one faktycznego potencjału militarnego radzieckich sił zbrojnych. 170 dywizji sowieckich było w rzeczywistości gromadą niewyszkolonych wojaków, którzy wstąpili do armii w poszukiwaniu życia lepszego niż na roli. Ich mundury były często nie do kompletu, kurtki wojskowe zastąpione były przez zwykłe waciaki, a i karabiny, czy pistolety, nosili na sznurkach, przy czym liczba posiadanych przezeń naboi nie była wystarczająca do prowadzenia dłuższych walk. Radzieccy żołnierze nie potrafili walczyć, a jedyną przewagę na polu bitwy dawała im ich liczba.
Sprzęt wojskowy Armii Czerwonej również pozostawiał wiele do życzenia. Czołgi były rzeczywistości przestarzałymi maszynami, których nowoczesność stała na równi mniej więcej z polskimi. Podobnie rzecz się miała z samolotami. Ponadto, sowieci nie wykorzystywali żadnej doktryny, umożliwiającej im błyskotliwe zwycięstwo. Co więcej, wykazywali zupełny brak umiejętności posługiwania się nową techniką wojenną, rzucając czołgi, piechotę i samoloty jednocześnie do boju, niczym wysypując je z wielkiego wora (ta metoda była główną przyczyną klęski RKKA podczas wojny z Finlandią).
Nokautujący cios, który sam Stalin zadał możliwościom bojowym Armii Czerwonej były czystki przeprowadzone w 2. połowie lat 30, czyli na krótko przed wybuchem wojny. Na skutek wywołanej lękiem likwidacji ewentualnych wrogów politycznych, mogących zagrozić dyktaturze Stalina, zamordowano, wywieziono lub aresztowano przeszło 50 000 oficerów, w tym dotychczasowego, faktycznego dowódcę Armii Czerwonej, marszałka Michała Tuchaczewskiego. Znacząco odbiło się to na sile radzieckich sił zbrojnych, pozbawionych w ten sposób doświadczonej kadry oficerskiej. Słabość sowietów drastycznie na jaw wyszła podczas bitew granicznych z Japończykami nad jeziorem Chan w 1938 roku, kiedy to znacznie słabsi liczebnie Azjaci rozpędzali wielkie oddziały Armii Czerwonej.
Z takim stanem rzeczy sowieci nigdy nie odważyliby się samodzielnie zaatakować Polski, wiedząc, iż sami wydaliby na siebie wyrok, wysyłając armie na pewne zniszczenie. W pamięci boleśnie utkwiła klęska nad Wisłą z 1920 roku. Dlatego właśnie agresji dokonali we współdziałaniu z Niemcami i to z 2 i pół tygodniowym opóźnieniem, które gwarantowało im, że Wojsko Polskie jest na tyle osłabione, że nie będzie stawiać większego oporu, gdyż w ten sposób wystawiłoby Armię Czerwoną na śmieszność, w oczach zagranicznych obserwatorów.
Żołnierze RKKA przed rozpoczęciem wojny z Niemcami byli dość dobrze wyszkoleni w walce, oprócz w większości oficerów. W kwestii ekwipunku należy podzielić RKKA na dwie grupy: 1.jednostki zawodowe,pierwszorzutowe których żołnierze w czasie pokoju byli skoszarowani, mieli cały regulaminowy mundur i oporządzenie, włącznie ze skórzanymi paskami nośnymi
2. jednostki sformowane dość szybko i chaotycznie,drugorzutowe, mające sporo problemów z ekwipunkiem(tylko część udało sie rozwiązać do 17 IX, np. w związku z sowiecką biurokracją,karabiny robiono w jednej fabryce a pasy nośne w drugiej więc niektórzy rezerwiści nie dostawszy na czas skórzany pasków nośnych zrobiła sobie je ze sznurków, co jednak żadnej niekorzyści nie czyniło)
Kurtki wojskowe gimnastiorki wz.29 oraz w mniejszości wz.35 mieli wszyscy, na chłód zakładano płaszcze wz.35. Waciaki wz.32 były stosowane przez saperów w polu oraz w mniejszości przez piechote. Sama kurtke watowana(do pasa,dość ciepła,lekka) jest z resztą o wiele lepsza od ciężkiego,niewygodnego płaszcza który bardzo chłonął wodę i sztywniał na dużym mrozie. Potem sporo Niemców w ZSRR ich nosiło na mrozie a po wojnie w wielu armiach wprowadzono podobne kurtki puchowe. Pistolety noszono w skórzanych kaburach, naboi jak najbardziej starczało. Sprzęt pancerny i lotniczy w 1939 Sowieci mieli dosć dobry, choć w czołgach tylko dowódca plutonu miał radiostacje więc komunikacja była małymi flagami.
Atak radziecki nastąpił dopiero 17 września bo mobilizacja sie przedłużała a na Dalekim Wschodzie dopiero 15 września skończyła sie zwycięska dla ZSRR bitwa nad Chałchin-Goł z Japonią(Stalin nie chciał walczyć na 2 fronty)