Johannes Blaskowitz
Johannes Blaskowitz urodził się 10 lipca 1883 roku w Peterswalde. Już we wczesnym dzieciństwie przejawiał niezwykłe zainteresowanie militariami, co wkrótce zaowocowało wstąpieniem młodego Johannesa do armii. Swą służbę wojskową Blaskowitz odbywał w Ostródzie, gdzie dorobił się stopnia porucznika.
Podczas pierwszej wojny światowej z początku dowodził kompanią, a później został oficerem Sztabu Generalnego we Francji oraz południowym Tyrolu i krajach bałtyckich. Po kapitulacji Niemiec nie opuścił armii, lecz kontynuował swoją przygodę z wojskiem, służąc w Reichswehrze. Tam, dowodząc zarówno jednostkami liniowymi, jak i sztabowymi dorobił się błyskotliwej kariery. Z dowódcy 14 pułku piechoty wkrótce awansował na stanowisko komendanta wojskowego w Badenii. Na początku roku 1933, major Blaskowitz mianowany został inspektorem Szkół Wojskowych. Natomiast 1 kwietnia 1935 roku, już w stopniu generała, począł dowodzić II Okręgiem Wojskowym. Jeszcze tego samego roku objął dowództwo nad II Korpusem Armijnym w Szczecinie. Zwieńczeniem wszystkiego stało się mianowanie Blaskowitza przez Hitlera naczelnym dowódcą 3. Grupy Armii w Dreźnie (osłaniała ona zbrojnie aneksję Austrii i Czechosłowacji).
Podczas kampanii wrześniowej Johannes Blaskowitz dowodził niemiecką 8. Armią, mającą za zadanie ochronę północnego skrzydła 10. Armii idącej z głównym uderzeniem. Za swe zasługi w wojnie przeciw Polsce został uhonorowany przez Hitlera Żelaznym Krzyżem. Jako dowódca armii, tym razem 9., na front powrócił podczas niemieckiej inwazji na Francję. Po zwycięskiej kampanii został mianowany tamtejszym Naczelnym Dowódcą Wojskowym. Odwołany z funkcji dowódcy 9. Armii, awansował w październiku 1940 roku na stanowisko wodza 1. Armii, pozostałej na zachodzie kontynentu w celach porządkowych. Piastował tę rolę przez 4 lata.
Wreszcie 12 maja 1944 roku, Johannes Blaskowitz został mianowany dowódcą nowo utworzonej grupy Armii ?G?, której zadaniem była obrona frontu biskajskiego, ciągnącego się w południowej Francji. Wkrótce, po lądowaniu aliantów na tamtejszym terenie, zmuszony był wycofać się ze swoimi wojskami wgłąb kontynentu.
Ostatnią ważną rolą Blaskowitza w drugiej wojnie światowej było dowództwo nad ?Festung Holland?, której to bronił odrzucając wszelkie propozycje kapitulacji.
Po klęsce Rzeszy w 1945 roku, Blaskowitz trafił do niewoli. Na początku 1948 roku został oskarżony o zbrodnie wojenne, podczas procesu Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu. Przed odczytaniem aktu oskarżenia popełnił samobójstwo, wyskakując przez okno Pałacu Sprawiedliwości w Norymberdze.
Przy okazji omawiania postaci Johannesa Blaskowitza, warto zwrócić uwagę na fakt, iż był on jednym z najbardziej moralnych niemieckich dowódców. Oponował on za humanitarnym traktowaniem jeńców wojennych, starając się za wszelką cenę zapewnić im jak najlepsze warunki. Ponadto, jako pobożny chrześcijanin czuł się odpowiedzialny za wszelkie mordy i eksterminacje popełniane przez Niemców. Wiele razy protestował przeciw zbrodniczym akcjom, których dopuszczało się SS, prowadzonych głównie w Polsce, na polskich Żydach. Swymi przejawami humanitaryzmu wiele razy naraził się Hitlerowi.