Maria Teresa
Maria Teresa (1717-1780) była bardzo znaczącą postacią w austriackiej historii. Świat wielkiej polityki upomniał się o nią w momencie, gdy jej ojciec zmarł, nie pozostawiwszy po sobie żadnego męskiego potomka. Władzę dzierżyła przez 40 lat, w trakcie których wydała na świat szesnaścioro dzieci. Jednym z nich była Maria Antonina, przyszła żona Ludwika XVI, która okryła się wieczną niesławą, nie umiejąc zrozumieć, dlaczego głodujący francuscy chłopi nie jadali ciasta. Czwarte z kolei dziecko Marii Teresy, Józef II, w momencie narodzin ważyło, bagatela, 7 kilogramów.
Marii Teresie udało się wdrożyć szereg światłych reform, ale pomimo tego uchodziła za osobę pruderyjną i zagorzałą antysemitkę (w jej obecności Żydzi musieli ukrywać się za parawanem). Jednym z mniej udanych posunięć cesarzowej było utworzenie w roku 1752 Komisji przeciwko Niemoralnemu Zachowaniu, której członkowie bezkarnie wdzierali się do prywatnych domów w poszukiwaniu mężczyzn flirtujących z paniami o podejrzanej reputacji. Na czarnej liście komisji widniało nawet nazwisko Casanovy, którego próbowano ująć w trakcie jego pobytu w Wiedniu. Na szczęście działalność tej niechlubnej instytucji miała bardzo krótkotrwały charakter.
Ta niezwykle surowa postawa Marii Teresy w stosunku do panów zwanych bawidamkami stała w jawnym kontraście z trybem życia, jaki prowadził jej mąż Franciszek I, niezwykle uzdolniony w dziedzinie manewrów damsko-męskich. Pomimo budzącego wiele wątpliwości zachowania małżonka, Maria Teresa była wobec niego bardzo lojalna, a po jego nagłej śmierci w 1765 r. nigdy już nie zdjęła żałobnych szat. Władzę nad krajem powierzyła Józefowi II, a sama znalazła schronienie w zamku Schonbrunn, gdzie wiodła cnotliwy żywot, który, sądząc po szybkim przybieraniu na wadze, bardzo jej służył. Jej osiągnięcia nie zostały odpowiednio docenione za życia – dopiero po śmierci uznano ją za prawdziwą matkę narodu austriackiego.