Pieśń wieczorna

Kończący się dzień to z kolei moment stosowny, by oddać w ręce Boga nasze dzienne sprawy, raz jeszcze wyrazić ufność, wiarę, iż Stwórca zawsze ma pod opieką człowieka, pozostaje dla niego łaskawy. Bez owej opieki, ingerencji boskiej potęgi nieporównywalnie trudniejszy, niemal niemożliwy byłby ludzki byt. Bóg wciąż czuwa, jest z ludźmi podczas snu, jego łaskawość nie ma granic. W Pieśni wieczornej, podobnie jak i w wielu innych utworach religijnych Karpińskiego, łatwo czytelne są odwołania do Psałterza Dawida, także Jana Kochanowskiego, jako twórcy parafrazy Psałterza.

Łatwo zauważymy, że odwołania do twórczości ludowej dotyczą nie tylko samego języka, konstrukcji wierszy Karpińskiego, ale również i koncepcji Boga, modelu religijności nie mającego wiele wspólnego z głębokimi rozważaniami teologicznymi. Karpiński, z powodzeniem, usiłował łączyć ludową świadomość (szczególnie w odniesieniu do obrazu Boga: dobrego, sprawiedliwego ojca, który chętnie przebacza i jest bliski ludziom ubogim, szczególnie upodobał sobie rolników – sam przecież pozostaje gospodarzem wszechświata), potoczne wyobrażenia z obowiązującymi w Kościele katolickim twierdzeniami religijnymi. Sam poeta kształtował swój światopogląd religijny poprzez połączenie różnych elementów tradycji oraz współczesnej mu myśli oświeceniowej z jej racjonalizmem, wolterianizmem, sentymentalizmem, potępieniem nietolerancji religijnej, światopoglądową otwartością.