Wilhelm List
Wilhelm List, syn lekarza urodził się 14 maja 1880 roku. Pomimo tego, iż rodzina nie posiadała żadnych tradycji wojskowych, młody Wilhelm już w wieku osiemnastu lat zdecydował się wstąpić do niemieckiej armii. Tam przydzielony został do sztabu, gdzie pracował przez następne dwadzieścia lat. Nie brał więc udziału we frontowych walkach pierwszej wojny światowej. Po kapitulacji Niemiec, nie zgadzając się z postanowieniami traktatu Wersalskiego, potajemnie wstąpił do jednej z nacjonalistycznych bojówek zwanych Freikorpsami. By nie wzbudzić podejrzeń, pozostał jednak w Reichswehrze, gdzie pracował jako specjalista od spraw czołgów. Szybko piął się po drabinie swej kariery wojskowej i już wkrótce objął funkcję szefa Departamentu Organizacji Armii. Dość prędko, bo już w wieku pięćdziesięciu lat (1930 rok) promowany został do upragnionej rangi generalskiej. Wraz ze stopniem otrzymał urząd dowódcy drezdeńskiej szkoły piechoty.
Generał List nie przejawiał zbyt wielkiej sympatii do Hitlera oraz narodowych socjalistów i nie popierał poglądów przyszłego Fuehrera. Naraził się mu w 1931 roku, kiedy to dyscyplinarnie ukarał młodych oficerów, którzy wstąpili do NSDAP. Jednak po dojściu Hitlera do władzy, List, będąc świadomym, iż ewentualny opór może zniszczyć całą jego karierę wojskową, nie sprzeciwiał się polityce wodza.
Posłuszeństwo Lista wobec Hitlera przyniosło generałowi korzyść. W 1935 roku Wilhelm List wybrany został przez generała Fedora von Bocka dowódcą IV Korpusu Armijnego. Licząc na możliwość objęcia jakiejś wyższej funkcji, nie sprzeciwiał się zdymisjonowaniu przez Hitlera generałów Wernera von Blomberga oraz Wernera von Fritscha. Po aneksji Austrii (której to zajęcie również, w obawie przed gniewem Fuehrera, popierał) wysłany został do Wiednia, gdzie objął dowództwo nad stacjonującą tam Grupą Armii; rok później sam brał udział w inwazji na Czechosłowację.
W 1939 roku generał List objął dowództwo nad uformowaną do walk z Polską 14. Armią. Na jej czele walczył podczas kampanii wrześniowej. Zadaniem postawionym przed jego zgrupowaniem było zlikwidowanie punktów polskiego oporu na Śląsku oraz zajęcie Małopolski i tym samym osłanianie od południa głównego uderzenia na Warszawę. Generał List spisał się znakomicie, bezproblemowo wykonując zadane mu polecenia. Warto nadmienić tu fakt, iż podczas swej bytności w Polsce, Wilhelm List wykazał się niezwykłym okrucieństwem, bez skrupułów zezwalając oddziałom SS na masowe mordy na Polakach oraz Żydach.
Podczas niemieckiej ofensywy przeciw Francji wiosną 1940 roku generał List dowodził niemiecką 12. Armią. Tu również wykazał się wielkimi zdolnościami dowódczymi, jako że w niezwykle szybkim tempie wbił się wgłąb terytorium francuskiego (wkroczył do Meuse zaledwie jeden dzień po pancernych wojskach generała Ewalda von Kleista). Hitler był wielce zadowolony ze swego generała; za swe dokonania podczas Fall Gelb, List promowany został przez Fuehrera do rangi feldmarszałka.
Po zdobyciu przez Wehrmacht Francji, feldmarszałek List zajął się opracowywaniem planów inwazji na Grecję i Jugosławię. Pozostał na Bałkanach aż do lipca 1942 roku, kiedy to powierzono mu dowództwo nad nowo wydzieloną Grupą Armii „A”. Jego zadaniem było opanowanie zasobnego w ropę Kaukazu. Nie udało mu się jednak wypełnić rozkazu, albowiem jego wojska znalazły się w beznadziejnym położeniu. Rozwścieczony w wyniku owych niepowodzeń, Hitler za poniesioną klęskę niesłusznie obwinił swego feldmarszałka. Następnie, 9 września 1942 roku zdymisjonował Lista, który resztę wojny spędził w swym domu w Garmish-Partenkirchen.
List schwytany został przez wojska alianckie w 1945 roku, po tym, jak amerykanie wkroczyli do Garmish-Partenkirchen. Oskarżony o zbrodnie wojenne oraz o zbrodnie przeciw ludzkości sądzony był przed norymberskim trybunałem. W lutym 1948 roku otrzymał wyrok dożywotniego pozbawienia wolności. Jednak już w grudniu 1952 karę złagodzono i Wilhelm List z powodu nękającej go choroby wyszedł na wolność. Zmarł 17 marca 1971 roku, przeżywszy 91 lat.