W 1971 roku mediolańskie wydawnictwo Rizzoli opublikowało książkę kucharską Sophii Loren In cucina con amore (W kuchni z miłością), w której aktorka barwnie prezentuje przepisy kuchni neapolitańskiej (sama wychowała się w niedalekim Pozzuoli). Na fali wielkiej popularności aktorki, która od czasu debiutu ekranowego w 1953 roku ciężko zapracowała sobie na miano włoskiego skarbu narodowego, jej książka także stała się niemałym sukcesem na Półwyspie Apenińskim. Przynajmniej od czasu Oscara za rolę w „Matce i córce” Vittorio De Sici (1960) Sophia była także wziętym włoskim towarem eksportowym, partnerując w Hollywood takim gwiazdom jak Gregory Peck, Cary Grant, Anthony Perkins czy Charlton Heston, dzięki czemu książkę przetłumaczono też na kilka innych języków: angielski (In the Kitchen with Love – wydanie amerykańskie i Eat with Me – wydanie brytyjskie), niemiecki (Komm, iß mit mir), hiszpański (Yo, en la cocina), niderlandzki (Koken ‚con amore’) czy francuski (La cuisine à l’italienne). Od 1968 Loren i jej mąż, potężny producent filmowy Carlo Ponti, byli zresztą obywatelami francuskimi. Jako że Ponti był wcześniej żonaty, ich pierwszy ślub z 1957 roku w obliczu ówczesnego włoskiego prawa był przejawem bigamii. Para zrzekła się więc obywatelstwa włoskiego, by móc się pobrać legalnie we Francji.
Włoskiej kuchni nikomu reklamować nie trzeba. Loren promowała ją zresztą nie tylko przy pomocy książki. Komentując swoje ciało, będące przedmiotem wzdychań tłumów, powiedziała niegdyś, że wszystko na co patrzycie, zawdzięczam spaghetti. Wiele lat później w Polsce zachwalała też makarony upadłej już Malmy.
Do legendy przeszły nie tyle same przepisy zawarte w In cucina con amore (choć niektóre, jak na spaghetti al limone, są nadzwyczaj inspirujące), ile prezentowane poniżej fotografie autorstwa Irańczyka Vahida Sharifiana, ilustrujące książkę. Z jednej strony wpisywały się one w typową kolorystykę i charakteryzację wczesnych lat 70. (zdjęcie z widelcem i łyżką stało się klasykiem ówczesnej ikonografii), z drugiej – uzupełniały konsekwentnie budowany przez Loren model włoskiej kobiecości. Ten oparty był na wzorze wiernej żony (zwróćmy uwagę na obrączkę dumnie prezentującą się na palcu sexbomby), dbającej o temperaturę domowego ogniska i podawanych mężowi potraw. Ale także żony na tyle pięknej i powabnej, by powstrzymać męża od wizyt w domach schadzek, co długo należało we Włoszech do dobrego obyczaju. Ciekawe, że niebawem po wydaniu In cucina con amore, premierę miał film Mario Monicelliego „Mortadela”, w którym bohaterka grana przez Loren, lecąc do USA w celu zamążpójścia, próbuje przeszmuglować tytułową włoską kiełbasę. Jak przystało na wzorową matkę, żonę i kucharkę.
sztućce większe niż głowa
wędliniarskie orgie
antipasti i bażanty
wielka serówa
pizza napoletana
gastronomiczny Wezuwiusz
siekając cebulę…
mięsko cienkie jak chusteczka
na deser owoce
albo lodowe puchary
by: Adam Kruk, 2012
Popvictims 
Posted on 2012/12/18
0