– Daj mi pięć minut, zrobię się na bóstwo i ruszymy na łowy.
W czasie, kiedy brałam prysznic i malowałam się, puścił „So many men, so little time” Miquel Brown. Nie ma nic lepszego niż muzyka disco, żeby wprawić się w dobry humor przed wyjściem.
Poszliśmy do MACA, jednego z tych obskurnych barów, gdzie pełno pięknych i zagubionych ludzi. Disc jockey z góry wiedział, że nikt nie ma nic do powiedzenia i puszczał muzykę tak głośno, że wydawała się ona torturą nawet dla wzroku.
Pedro Almodóvar, Patty Diphusa, tłum. H. Torrent-Piasecka, Izabelin 1996, s. 64.
Popvictims 
Posted on 2016/08/29
0